Op naar Frankrijk,
De Tour de France nadert Montlucon en daar vlakbij wonen parttime Remi, Diana, Roy en Mandy.
Ik wilde de Tour weleens zien en zou dus een weekendje gaan logeren, vrienden van de atletiek -vereniging CAV Energie hoorden van dit plan en werden enthousiast. Marius nam vrije dagen en reed met mij mee en Leen was nog enthousiaster, had sinds enige tijd een Ducati motorfiets en wilde weleens een tourtje maken. De fietsen van Marius, Leen en van mij gingen mee.
Ik moest nog wat werken en we vertrokken om 15:00 uur uit Hendik Ido Ambacht, Leen was vroeg in de ochtend zelf vertrokken.
Het was heerlijk weer en een voorspoedige tocht was ons vooruitzicht. We hoopten rond middernacht aan te komen, wat ook lukte.
Leen was vlak voor ons op de motor gearriveerd, zijn TomTom op de motor was wat lastig af te lezen, wat hem 100 km omrijden kostte. Ook mijn instructie om bij de bakker links af te gaan bleek als je van de ander kant komt een heel ander beeld op te leveren.
Na aankomst zaten we heerlijk buiten onder een prachtig zomerse hemel nog een flesje wijn en stukje kaas te nuttigen aan de picnic tafels.
Gelukkig hadden we de tenten al vooraf meegegeven en deze stonden prima opgesteld klaar, met mijn auto ervoor hadden we met licht van de koplampen en de afstandbediening dan ook een perfecte opstelling.
Uiteindelijk gingen we toch slapen, onwennig met kamperen en slapen met Marius in een tent werd ik diverse keren wakker, had het idee dat er een kat onder het grondzeil was opgesloten, want er bewoog continu een “bobbel” onder mijn luchtbedje door, en er bleek ook iemand last te hebben van snurken….
Vrijdagochtend Leen was al op, Marius stond met hoofd voorover in het zwembad en ik moest nodig naar het buitenverblijf in de tuin (wc) ….nouja, alles went.
Roy was naar de bakker met Remi… er was iets met de dochter van de bakker, maar ben er nog niet achter hoe dat nu zat, de broodjes waren heerlijk en de koffie smaakte goed.
De Tour zou in Montluçon finishen en daar gingen we dus ook naartoe. Uiteindelijk ben ik met Remi op de fiets naar Montluçon gegaan en de rest met de auto.
Al snel bleek dat het een afdaling was naar Montluçon, wat ook Remi niet eerder was opgevallen. Later die dag zou dit ook bevestigd worden. We waren mooi op tijd in Montluçon en de auto stond op minder dan 100 meter van de finish, we konden op ons gemak een plekje uitzoeken nadat we eerst eens door het hele circus van de Tour waren rondgelopen.
Foto: na het fietsen vanuit Montluçon ...
De Tour de France nadert Montlucon en daar vlakbij wonen parttime Remi, Diana, Roy en Mandy.
Ik wilde de Tour weleens zien en zou dus een weekendje gaan logeren, vrienden van de atletiek -vereniging CAV Energie hoorden van dit plan en werden enthousiast. Marius nam vrije dagen en reed met mij mee en Leen was nog enthousiaster, had sinds enige tijd een Ducati motorfiets en wilde weleens een tourtje maken. De fietsen van Marius, Leen en van mij gingen mee.
Ik moest nog wat werken en we vertrokken om 15:00 uur uit Hendik Ido Ambacht, Leen was vroeg in de ochtend zelf vertrokken.
Het was heerlijk weer en een voorspoedige tocht was ons vooruitzicht. We hoopten rond middernacht aan te komen, wat ook lukte.
Leen was vlak voor ons op de motor gearriveerd, zijn TomTom op de motor was wat lastig af te lezen, wat hem 100 km omrijden kostte. Ook mijn instructie om bij de bakker links af te gaan bleek als je van de ander kant komt een heel ander beeld op te leveren.
Na aankomst zaten we heerlijk buiten onder een prachtig zomerse hemel nog een flesje wijn en stukje kaas te nuttigen aan de picnic tafels.
Gelukkig hadden we de tenten al vooraf meegegeven en deze stonden prima opgesteld klaar, met mijn auto ervoor hadden we met licht van de koplampen en de afstandbediening dan ook een perfecte opstelling.
Uiteindelijk gingen we toch slapen, onwennig met kamperen en slapen met Marius in een tent werd ik diverse keren wakker, had het idee dat er een kat onder het grondzeil was opgesloten, want er bewoog continu een “bobbel” onder mijn luchtbedje door, en er bleek ook iemand last te hebben van snurken….
Vrijdagochtend Leen was al op, Marius stond met hoofd voorover in het zwembad en ik moest nodig naar het buitenverblijf in de tuin (wc) ….nouja, alles went.
Roy was naar de bakker met Remi… er was iets met de dochter van de bakker, maar ben er nog niet achter hoe dat nu zat, de broodjes waren heerlijk en de koffie smaakte goed.
De Tour zou in Montluçon finishen en daar gingen we dus ook naartoe. Uiteindelijk ben ik met Remi op de fiets naar Montluçon gegaan en de rest met de auto.
Al snel bleek dat het een afdaling was naar Montluçon, wat ook Remi niet eerder was opgevallen. Later die dag zou dit ook bevestigd worden. We waren mooi op tijd in Montluçon en de auto stond op minder dan 100 meter van de finish, we konden op ons gemak een plekje uitzoeken nadat we eerst eens door het hele circus van de Tour waren rondgelopen.
Foto: na het fietsen vanuit Montluçon ...De Tour Reclame karavaan kwam enige uren voor de tour voorbij en was een waar circus, de voorstelling duurde uren ! en was gigantisch, allerlei reclamemateriaal, snoep en goodies werden het publiek ingesmeten. De Fransen rolden over elkaar heen om de prularia te pakken te krijgen, gigantisch gezicht !
Uiteindelijk was het einde van de dag en de rit op de fiets terug, waarbij aangetekend dat ik op mijn lichtgewicht racefiets was en Remi op de ATB van Leen terug moest fietsen, toen kwam dus de bevestiging dat Montluçon lager ligt dan Pauliat. In ieder geval zijn we aangekomen.
Na heerlijk eten in de tuin, was dit toch wel leven als god in Frankrijk.
De volgende dag naar de tijdrit ! het favoriete onderdeel voor een triatleet, het mooiste/beste fietsmateriaal zouden we gaan zien in Cérilly. We konden tussen de Touringcars van de ploegen doorlopen en de warming-up van de echte kanjer van dichtbij zien. De Schleckjes, Valverde, Sanchez, Menchov, Evans , Sastre, een prachtig schouwspel de renners die om de beurt op volle snelheid op 2 meter langs scheuren.
Een heel leuk weekend met nog te noemen, de Ezel, de douche bij kaarslicht en de terugrit achter Leen aan, die om de twee uur even van de motor af moest om de trillingen uit zijn lijf te laten.
Zo’n 750 km op de motor, achter elkaar, is echt zwaar.
*********************************************************